Anoniem (vrouw, 52 jaar)
Hier vertelt een anonieme, blinde vrouw van 52 jaar over haar verleden. Zij werd als als jongere al seksueel misbruikt in een christelijke instelling voor blinde mensen. Op latere leeftijd overkwam haar opnieuw seksueel misbruik. Door haar verhaal te vertellen, wil zij bijdragen aan meer openheid over seksueel misbruik bij gehandicapte mensen.
13 oktober 2016 – Anoniem, vrouw, 52 jaar
“Gelukkig wordt er steeds vaker aandacht geschonken aan seksueel misbruik. Ook ik ben slachtoffer.
Ik herken me vaak in de verhalen over de gevolgen van seksueel misbruik, en in de redenen die worden genoemd waardoor het lastig is om naar buiten te komen met je verhaal.
Als kind ben ik al misbruikt in een christelijke instelling voor blinden.
Doordat mijn vader vaak op zee zat, en ik nog een jong zusje thuis had, ben ik intern gegaan. Ik had dan in elk geval een eigen kamer en leeftijdgenoten om me heen.
Op school had ik een leraar die vond dat bepaalde opvoedkundige zaken letterlijk gezien moesten worden. Dit deed hij door tijdens een werkweek op Texel zijn penis te laten zien.
Hij nam me vaak in zijn armen en zei dat ik zo’n fijne meid was. Ook zat hij in de meisjeskleedkamer bij het omkleden tijdens de gymlessen. Tijdens een ski week werd ik lastiggevallen door een andere leraar, die betastte mijn borsten.
Ik zat gevangen in een web, ik kon niet vluchten. Thuis kon ik er niets mee, want mijn moeder had genoeg aan mijn jongere zusje. Ook had ze al zoveel commentaar op die leraar, dat ik niet meer durfde te praten.
Maar ik moest wel weer naar de instelling toe.
In een boek dat ik samen met de leraar schreef, werden zijn delen steeds meer seksueel getint.
Ik had toen ook een vriendje. Maar telkens zat die leraar er weer tussen.
Het ging niet goed met mij. Ik moest naar de psycholoog, maar ik kon haar niet vertellen wat mij overkwam.
De omgang werd voor mij iets normaals. Ik zag niet wat er mis was.
Die leraar was getrouwd, dus dan zou hij toch niet iets verkeerds doen?
In de plaats waar de instelling stond, hadden we de route naar school leren lopen. Op een keer stapten we een halte eerder uit de bus en gingen een parkje in. Daar heeft die leraar mij weer betast.
Op een gegeven moment werd ik door de directeur aangesproken. Ik zei toen dat ik slachtoffer was.
Jaren later heb ik het er opnieuw uitgegooid. Toen volgde er een intern onderzoek. Beide leraren zijn toen geschorst, één leraar is daarna vertrokken.
In diezelfde periode heb ik nog een insluiper gehad. Deze dader woonde in dezelfde flat als mijn moeder. Hij bezocht verschillende paviljoens op het terrein van de instelling. Ook het paviljoen waar ik woonde. Daar is toen politie bij geweest, en toen is het gestopt.
Bij een vertrouwensarts heb ik weleens iets verteld over het misbruik, maar ik heb dit alles nooit verwerkt.
Op mijn werk kreeg ik problemen, maar ik wist niet wat er was. Ik trouwde, en ik kreeg een zoon. Daarna kreeg ik twee miskramen. Toen heb ik me laten steriliseren, omdat ik er niet meer tegen kon. Het ging ineens heel slecht met mij. Er werd borderline bij mij geconstateerd.
Na een lange weg kreeg ik het weer op de rit. Maar door al deze omstandigheden ben ik wel gescheiden.
Seks was voor mij niet meer nodig, ik zorgde liever voor mijn man dan dat ik ook seks had.
Ik vond het vies, goedkoop en niet nodig. Je kan ook zo van elkaar houden. Dit bleek later bij mijn ex niet zo te werken. Hij keek stiekem naar porno. Toen was voor mij de maat vol.
Later ging ik wonen in een woonvorm, waar alles weer op de rit kwam. Ik leerde mijn tweede man kennen.
Hij was gelukkig met mij. Seks stond niet zo op de voorgrond. Het gebeurde een paar keer, maar door zijn suiker en later kanker kwam het niet meer voor.
Ik vond dat prima. Hiermee was er dus geen probleem.
Na zijn overlijden kwam ik weer in een woonvorm. Via de dagbesteding leerde ik een vrouw kennen. Gaandeweg kwam ik ook bij haar thuis en leerde haar man kennen.
Ik zie de bedoelingen van de mannen niet, ik vertrouw ze en wil alleen maar aardig zijn. Dit pakte verkeerd uit. We stoeiden wat, dat vond ik leuk.
Maar ineens werd het seks, ik verlamde en liet het maar gaan. Hij zei dat ik daar goed voor was, dat het hoorde als je vrienden bent.
Ik was verlamd, verdoofd, kon niet helder meer denken. Ik hoopte alleen dat het snel voorbij was.
Dit gebeurde twee keer. Toen heb ik het bij een psychiater verteld.
Zij belde meteen de politie. Ik kreeg te maken met de zedenpolitie. Ze waren heel aardig.
Aangifte, dat kon ik wel doen, maar ik moest wel rekenen op een zware tijd. Zijn nee tegen mijn ja. De sporen waren al weg, omdat ik ongesteld was geworden.
Later, tijdens een interne verbouwing en verhuizing, kwamen hier bouwvakkers. Met nog een bewoner hielp ik mee met sjouwen en ik zette vaak koffie voor ze. Eén man was ook nog een neef van een medebewoonster. Ik maakte contact met hem, en ook met de andere mannen. Dat ging allemaal heel erg leuk.
Ik wilde vrienden maken buiten de woonvorm. Dat was mijn doel. Ik nodigde hem met zijn vrouw uit. Toen ging het mis. Hij kwam al om zeven uur. Doordat hij een loper had gekregen, kon hij naar binnen. Hij kwam mij uit mijn bed halen. Toen heeft hij mij aangerand.
Ik kon niks, verlamde.
Ik ging zelfs nog op bezoek bij hem thuis, om aan mezelf te bewijzen dat het gewoon vriendschap was.
Uiteindelijk heb ik het er toch uit gegooid. Hij wilde ’s avonds na tien uur komen, als de begeleiding weg was. En hij wilde een weekend met mij weg in zijn camper. Toen werd ik eindelijk bang en heb ik het verteld.
Ik ben bij een psychologe geweest waar ik EMDR zou krijgen. Maar dat kon ik niet aan. Ik heb PTSS opgelopen. Begin dit jaar ben ik twee keer kort opgenomen geweest, maar dat hielp niet.
Ik heb alles weer weggestopt, maar ik merk dat ik heel beperkt ben in mijn sociale leven.
Sporten durf ik niet. Alleen wandelen durf ik ook niet. Ik maak geen nieuwe vrienden. Kortom, ik doe alleen de veilige dingen.
Ik ben nu 52 jaar, ik ben blind en ik heb meerdere beperkingen.
Waar ik nu woon, word ik goed begeleid. Ze zijn erg oplettend.
Ik hoop dat er nog veel meer aandacht komt voor seksueel misbruik. Ook voor de doelgroep gehandicapten, zoals ik. Er moet nog veel meer naar buiten komen.”
De foto is gefingeerd.
Doorpraten over het verhaal van deze vrouw?
© Reformatorisch Meldpunt, 2016
Alle rechten voorbehouden. Zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het Reformatorisch Meldpunt is het niet toegestaan de inhoud van bovenstaand artikel te verveelvoudigen, op te slaan in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar te maken.