Lees hier de open brief van Grace aan alle jonge meiden die geweld en misbruik door hun vriend meemaken.

12 mei 2016 – Grace, 18 jaar

Hoi!

Wat goed dat je hier bent en mijn verhaal wil lezen! Bedankt! Ik ben een jongedame van 18 jaar. Ik wil jullie mijn verhaal vertellen om meiden die in een soortgelijke situatie zitten, erkenning te geven en hun omgeving op te roepen om er voor hen te zijn! Toen ik me afvroeg wat er nu werkelijk gebeurd was en of er andere jonge meisjes waren die geweld en misbruik door hun vriend meemaakten, vond ik niets. Maar ik weet dat ze er zijn. Daarom schrijf ik mijn verhaal voor jou, zodat je weet dat je niet de enige bent en vooral: dat er hoop is!

Ik ben opgegroeid in een showgezin. Aan de buitenkant ziet alles er heel mooi uit, en het gaat ook echt goed thuis. Ik kom niets tekort, alleen op emotioneel vlak is er tussen mij en mijn ouders wat loos.

Als jong basisschoolkind speelde ik al alleen. Ik werd buiten de groep gesloten en mocht niet meedoen. Toen ik ongeveer 10 jaar was, werd dit versterkt doordat mijn lichaam al volwassen werd. Ik werd ongesteld, kreeg rondingen. Mijn moeder schrok omdat ik veel te vroeg was, en op school werd er om me gelachen en werden er obscene gebaren gemaakt. Nooit heb ik over deze dingen durven praten, zowel thuis als op school niet. Ik voelde me daar niet veilig genoeg voor. Ik kon niet open zijn richting mijn ouders, of wie dan ook, over zulke gevoelens.

Mijn eerste ervaringen met ‘vrouw-zijn’ waren dus ronduit negatief. Bovendien viel ik ook op de middelbare school buiten de groep. Hierdoor ontwikkelde ik een heel negatief zelfbeeld. Ik denk dat ik toen al, zo jong als ik nog was, depressief ben geweest. Hoe groot was mijn verbazing toen op een verjaardag van een ‘vriendin’ haar stoere, grote broer aandacht en interesse voor mij had. Mijn vrouw-zijn bevestigde, mijn eenzaamheid vervulde. Ik werd op slag verliefd.
De eerste 3 maanden waren de tijd van mijn leven. Iemand die zei dat hij mij mooi vond, dat hij van me hield.. Mijn ogen waren zo blind daardoor. Er gebeurden een heleboel dingen die ik niet begreep, maar die door zijn ‘aandacht’ wel goed voelden. (Ik was 14, had een volwassen lijf en denkniveau, maar mijn gevoelens en emoties waren nog zo kinderlijk.. Pas nu, 4 jaar later, ga ik begrijpen wat er toen werkelijk aan de hand was.)

Na 3 maanden was hij niet meer zo lief en vol begrip, luisterde hij niet meer naar mijn verhalen, maar liet hij zijn ware aard zien. Hij was agressief en ik werd bang voor hem. Hij heeft mij nooit geslagen ofzo, maar wel zijn familieleden in mijn bijzijn. Dat deed nog erger pijn! Ik was constant op mijn hoede, liep op mijn tenen om hem niet boos te maken en deed alles om hem rustig te houden. Het lieve kussen en wrijven waar hij mij eerst mee inwijdde was over, ik moest hem bevredigen en hij kwam tegen mij klaar, ook wanneer ik het niet wilde. Nergens was ik veilig voor zijn ‘lusten’. Hij nam mij onder smoesjes mee naar zijn kamer, hij streelde mij in de keuken, in de garage, in de gang. Hij nam mijn lichaam in beslag met zijn handen op de bank en in de auto, met als dekmantel een jas of een kussen. Overal waren mensen in de buurt, ik was doodsbang dat iemand erachter zou komen. Elke zaterdag lagen we in de bosjes, alsof dat de normaalste zaak was. En als hij nodig moest, onderweg naar school of naar huis ook nog een paar keer.

Anderhalf jaar duurde onze relatie. Toen werd ik ziek, kwam ik tot geloof en kreeg ik Gods kracht om nee te zeggen. Toen maakte hij het uit. Eerst was ik intens verdrietig dat hij me zo liet vallen, alsof ik niets voor hem betekende. Maar na 3 dagen voelde ik me zo opgelucht en vrij!

Het is lastig om te zeggen dat ik misbruikt ben. Hij was mijn vriend en intimiteiten horen binnen een goede relatie. Soms vind ik het nog lastig om te zien wat er werkelijk gebeurd is. Heb ik me mee laten slepen? Vond ik het wel spannend? Feit is, dat binnen een eerlijke relatie intimiteit gepaard moet gaan met liefde en respect. Dan hoort ‘nee’ voldoende te zijn en ook al durf je niets te zeggen, dan moet hij checken en aanvoelen of jij wel werkelijk wil wat hij wil.

Jarenlang heb ik deze last op mijn rug getorst. Ik dacht dat het mijn schuld was omdat ik het spannend vond en er soms naar verlangde. Omdat ik in de eerste maanden niets doorhad (hij kwam stiekem bij me klaar) en toestemming had gegeven voor zijn eerste aanrakingen. Niemand had mij verteld wat echte liefde was, hoe het is om in liefde intiem te zijn. Ik wist niet beter.. Totdat ik inklapte op stage, omdat ik een man moest wassen en niet kon. Toen mijn stagedocent hierna privé een gesprekje met me had, vroeg hij me wat er aan de hand was en ik huilde, huilde, omdat eindelijk iemand het wist.

Nu, 4 jaar later, heb ik een hele lieve vriend. Die me ook bevestigt in mijn vrouw-zijn en me mooi vindt, maar die me juist daarom met liefde en respect behandelt. Die me aanvoelt en nooit dwingt! Die me in zijn armen houdt en een veilig plekje maakt als de flashbacks ons samenzijn weer eens verpesten. Nog steeds ben ik aan het verwerken wat er gebeurd is.. Nog steeds heb ik soms paniek-aanvallen en nog steeds ben ik depressief.. Maar nog steeds leef ik, heb ik lief en geniet ik af en toe van de mooie dingen die God aan me geeft.

Lieve meiden, je last is soms zwaar, de strijd uitputtend en soms ben je zo moe.. maar houd vol, bid en zoek om hulp, en vergeet nooit dat er een perfecte Man en Vader is, Die je altijd hoort als je tot Hem roept. Mijn verhaal is er getuige van, dat God levens redt en scherven heelt. God belooft het ook jou, lees Jesaja 54 maar eens!

“Vrees niet, want gij zult niet beschaamd worden, en word niet schaamrood, want gij zult niet te schande worden; maar gij zult de schaamte uwer jonkheid vergeten, en den smaad uws weduwschaps zult gij niet meer gedenken. Want uw Maker is uw Man, Heere der heirscharen is Zijn Naam; en de Heilige Israels is uw Verlosser; Hij zal de God des gansen aardbodems genaamd worden. Want de Heere heeft u geroepen, als een verlaten vrouw en bedroefde van geest; nochtans zijt gij de huisvrouw der jeugd, hoewel gij versmaad zijt geweest, zegt uw God. Voor een klein ogenblik heb Ik u verlaten; maar met grote ontfermingen zal Ik u vergaderen. In een kleinen toorn heb Ik Mijn aangezicht van u een ogenblik verborgen; maar met eeuwige goedertierenheid zal Ik Mij uwer ontfermen, zegt de Heere, uw Verlosser. Want dat zal Mij zijn als de wateren van Noach, toen Ik zwoer, dat de wateren van Noach niet meer over de aarde zouden gaan; alzo heb Ik gezworen, dat Ik niet meer op u toornen, noch u schelden zal. Want bergen zullen wijken, en heuvelen wankelen; maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken, en het verbond Mijns vredes zal niet wankelen, zegt de Heere, uw Ontfermer.”

Liefs,
Grace

De naam van Grace en de foto’s zijn gefingeerd.

© Reformatorisch Meldpunt, 2016
Alle rechten voorbehouden. Zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van het Reformatorisch Meldpunt is het niet toegestaan de inhoud van bovenstaand artikel te verveelvoudigen, op te slaan in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar te maken.