Graag laten wij u een stukje zien van het werk wat door onze vrijwilligers gedaan wordt. Aan het woord is één van onze chatcoaches die sinds eind 2017 ons team versterkt door anoniem met mensen te chatten.

“Ik doe dit werk omdat ik een aantal mensen in mijn omgeving heb die te maken hebben gehad met seksueel misbruik. Voor hen was het erg belangrijk om erover te praten om het te kunnen verwerken. Hierin kwam ik erachter dat de drempel om te praten voor veel mensen lager wordt als dit anoniem kan. Ik merk nu dat chatters dit ook vaak benoemen. Anoniem chatten maakt dat mensen een stap in hun proces durven te nemen door erover te praten. Ik vind het mooi om te zien dat er zoveel verschillende chatters komen met elk hun eigen verhaal. Mensen die op dit moment te maken hebben met seksueel misbruik of juist mensen die 50 jaar geleden seksueel misbruik hebben meegemaakt en er nu voor het eerst over gaan praten.

Wat ik belangrijk vind, is om te bidden voordat ik de chat open. Daarnaast om er niet alleen tijdens de chat voor mensen te zijn, maar ook achteraf voor hen te bidden. Soms ben ik de enige persoon die van hun verhaal afweet. Door voor hen te bidden hoop ik dat ze zich meer open durven te stellen. Dat ze een volgende stap durven te nemen door professionele hulp te zoeken of dat ze terug te komen voor een volgend gesprek. Wat ik vooral hoop, is dat ze mogen ervaren geliefd te zijn door God en dat Hij hen wil helpen in alles, hoe moeilijk het leven ook kan zijn.

Mooi aan dit werk vind ik dat iedereen zich op een andere manier geholpen of bijgestaan voelt. De een komt om ‘gewoon even te praten’ en wil graag iemand die naar hem luistert. Een ander komt om advies te vragen over hoe je aangifte moet doen of wil hulp bij het opzoeken van professionele hulp. Dit maakt het werk gevarieerd en persoonsgericht.

Soms vraag ik me af of ik wel de juiste woorden voor iemand heb. Als iemand uit de chat vertrekt zonder dat het gesprek is afgesloten, vind ik dat wel moeilijk. In de meeste gesprekken vraag ik aan het einde altijd of de chatter geholpen is en of ik aan zijn/haar verwachting voldaan heb. Dan is het mooi om te horen dat chatters dankbaar zijn dat ze konden komen. Dat ik naar hen wilde luisteren of dat ik hen advies kon geven. Het mooiste vind ik de momenten dat chatters zelf opgelucht zijn dat ze de stap om met hun verhaal te komen hebben genomen. Dat is waar ik het voor doe, dat iemand durft te praten en zijn/haar eigen zwijgen doorbreekt.”